Stage is begonnen! - Reisverslag uit Windhoek, Namibië van Roosmarijne Muller - WaarBenJij.nu Stage is begonnen! - Reisverslag uit Windhoek, Namibië van Roosmarijne Muller - WaarBenJij.nu

Stage is begonnen!

Blijf op de hoogte en volg Roosmarijne

25 September 2015 | Namibië, Windhoek

Deze week begonnen we dan met onze stage in het Katutura ziekenhuis. Dit is het armste ziekenhuis van Windhoek en voor dit ziekenhuis hoef je niet te betalen. Alleen wanneer je bijvoorbeeld een röntgenfoto moet laten maken, betaal je 30 dollar ongeveer (2 euro). Maandag kregen we een rondleiding door het ziekenhuis samen met andere Finse studenten. Dinsdag startten we met de eerste dag op de interne geneeskunde. Lisanne, Rosan en ik mochten daar twee weken stage lopen en Nan, Danique en Jorick lopen stage op de eerste hulp. Na twee weken is het de bedoeling dat je wisselt van afdeling. We gaan nog stage lopen op de kinderafdeling, kraamafdeling, spoedeisende hulp, intensive care en in de gipskamer. De eerste twee dagen waren best saai, omdat er weinig te doen is. De verpleegkundigen beginnen 's ochtends met een overdracht. Dit doen ze niet in een kamertje, maar bij elke patiënt aan bed wordt een overdracht gedaan 's ochtends om kwart voor zeven. Er liggen ongeveer 8-10 patiënten op een kamer en dan heb je nog een paar isolatiekamers. Op deze kamers liggen wel gewoon 2 mensen en de deuren staan hier altijd open.. weinig isolatie dus. Na de overdracht beginnen de verpleegkundigen met de ADL. Een paar patiënten worden 's ochtends gewassen met onderleggers die nat worden gemaakt of washandjes die de patiënten van thuis mee moeten nemen. De patiënten krijgen een bovenbeurtje en de onderkant wordt vaak niks mee gedaan. Verder zie je dat de patiënten elkaar helpen met wassen. Daarna wordt er een keer medicijnen gedeeld en bij sommigen worden de controles gedaan. Ze zijn hier ongeveer tot half 1 mee bezig en dan wordt er weinig meer uitgevoerd. Wat er daarna verder gebeurd weten we ook niet aangezien onze dagen tot 1 uur duren. De verpleegkundigen daar werken van 7 tot 19 uur. Aangezien we vanaf 11 uur niks meer te doen hadden op deze afdeling gingen we het ziekenhuis een beetje verkennen. We zijn naar de kinderafdeling gelopen. Hier is het heel druk. Alle kindjes liggen op de grond op matrassen samen met hun moeder. De kindjes van de high care liggen wel in een box. De afdeling is erg vies en totaal niet kindvriendelijk. Er zitten gaten in de muren waar kinderen zo in kunnen lopen en dan bijvoorbeeld vast komen te zitten. Donderdag hebben we er voor gekozen om niet meer naar de afdeling te gaan aangezien we er weinig konden leren en zien. Of naja zien wel... we zijn een paar kakkerlakken tegengekomen en een muis! De volgende dag lag de muis dood op de gang.. niemand die er raar van opkeek. Ook lopen de artsen hier visite, maar niet één arts komt dan bij je bed staan, maar een hele 'klas'. Ongeveer 15 dokters praten over de patiënt bij de patiënt. Ze hebben nauwelijks contact met de patiënt. Ook wordt er daarna niet teruggekoppeld met de verpleegkundige wat het verdere beleid is.
Donderdag zijn we naar de OK (operatiekamer) geweest. We hebben drie operaties gezien. Wat erg opvalt is dat de verpleegkundigen helemaal geen voorlichting, uitleg geven. Ook stellen ze zichzelf niet voor. Er kwam als eerst een kindje op de OK en niemand stelde zich voor aan het kind, niemand praatte tegen het kind, het kind werd in slaap gebracht en that's it. Vervolgens werd het been van het meisje open gesneden door de chirurg. Toen ze bij het bot aan waren gekomen zag je dat het in drie stukken was gebroken. Een stuk bot zat los in het lichaam. Dit stukje haalde de chirurg eruit en boorde er schroeven in waarna hij het weer terug plaatste. Voordat hij het terug plaatste liet de chirurg het nog even op de grond vallen. Een andere raapte het bot met blootte handen op en het werd in het lichaam geplaatst. Het was gek om te zien hoe erg er aan zo'n lichaam werd getrokken om dat bot weer goed terug te zetten.
De operatiekamers staan open tijdens de operaties. Je kunt zo van de ene operatiekamer naar de andere lopen zonder een deur open te doen. Ook je facebook checken of wat eten tijdens een operatie is geen probleem hier. Verder zijn steriele handschoenen net zo steriel als je eigen handschoenen die je draagt in de winter. Ze worden wel aangetrokken, maar vervolgens wordt de muur aangeraakt, telefoons gepakt etc.
We zijn ook nog deze week uiteten geweest bij Joe's Beerhouse. Dit is echt een heel mooi gezellig restaurant. Het is echt een beerhouse. We hebben er erg lekker en goedkoop gegeten samen met natuurlijk cocktails!!
Morgen gaan we paintballen met alle studenten. De familie Walters hebben twee huizen waar studenten in zitten zoals wij. We zijn met een groep van 25 studenten die bijna allemaal in het ziekenhuis stage lopen en dus verpleegkunde studeren. Zondagochtend gaan we met z'n zessen hiken. Waar we maandag stage gaan lopen is nog even de vraag aangezien we niet meer terug willen naar de interne geneeskunde. We willen wel nog een keer kijken naar een beenamputatie, dus naar de OK gaan we zeker een keer terug!

  • 25 September 2015 - 18:23

    Jorien Muller:

    Zo wat een helder, luchtig en praktisch uitgelegd verslag! Ik ben stiekem blij dat ik mag werken in het onderwijs.
    Fijn weekend lieve studenten! Lieve Roos xx !
    Mam

  • 25 September 2015 - 19:25

    Fanny:

    Ja, zo gaat dat in ontwikkelingslanden, we mopperen hier wel altijd over de hoge ziekenfondsverzekeringen, maar we mogen hopen dat het bij ons er wat hygiënischer aan toe gaat.... sterkte!

  • 25 September 2015 - 19:48

    Inge Ellenbroek:

    Hoi Roos, wat een prachtig verslag! Wat gaat het er totaal anders aan toe dan bij ons in Nederland. Niet alleen op het gebied van hygiëne, maar ook op het gebied van het benaderen van kinderen en volwassenen. Wat zijn wij dan patiëntvriendelijk hier hè! Blijf alsjeblieft verslag doen, ik vind het zo interessant! Ook leuk dat jullie met alle studenten zulke gezellige dingen doen. Liefs, Inge

  • 25 September 2015 - 20:03

    Ada:

    Ha Roos, wat een wereld van verschil he! Wat een indrukken. We hebben het hier maar goed! xx

  • 26 September 2015 - 23:22

    Jose Jepkes:

    Goed om te lezen .Wat anders en wat een beleving.

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Namibië, Windhoek

Mijn eerste reis

Na onze vakantie in Swakopmunt zijn we naar maternity gegaan. Dit is de kraamafdeling waar de moeders bevallen van hun kind. Privacy kennen ze hier niet want de vrouw ligt bijna altijd bloot in bed zonder een deken op een twee persoonskamer.. Wanneer zij ontsluiting heeft van ongeveer 7/8 cm gaat ze naar de deliveryroom. Tijdens de bevalling wordt er alleen maar push push geroepen in plaats van dat de vrouw wordt gesteund tijdens de bevalling. Er wordt veelal geroepen dat de vrouw niet hard genoeg perst terwijl zij vaak heel erg haar best doet en continue wordt er gevraagd of ze een doodgeboren kind wil.. en dat ze nu al geen goede moeder is blablabla. Goed na 1 week hadden we de maternity wel gezien en gingen we naar de kinderafdeling. Voor 1 dag want hier was eigenlijk niks te doen. De verpleegkundigen waren niet echt in staat om dingen uit te leggen en het was eigenlijk meer een zooitje ongeregeld. Toen zijn we nog 1 dag naar de IC geweest. Dit was de eerste afdeling die echt leerzaam was. We kregen ieders 1 patiënt die we mochten verzorgen samen met een verpleegkundige. Het was duidelijk waarom de patiënt in coma lag, het verpleegplan was redelijk duidelijk en we konden eindelijk werken als verpleegkundigen! Toch zijn we er maar 1 dag geweest aangezien we nog naar de plasterroom wilden. Hier zijn we twee dagen geweest en hebben we gegipst. Armen, benen, schouders, we mochten het allemaal doen zonder enige ervaring. Ook zijn we nog een ochtend naar de baby high care geweest. Dit is niet een high care zoals in Nederland, want hier in het ziekenhuis liggen ook gewoon babys die in de steek zijn gelaten door hun moeder en ter vondeling ergens zijn gelegd. We mochten de ini mini baby'tjes in bad doen, verschonen en de metingen doen. De verpleegkundige gaf mij alleen de opdracht dat ik de kindjes in bad moest doen, maar verder geen uitleg. Dus ik probeerde heel voorzichtig het baby'tje te wassen.. voelde me echt een moeder!
Goed nu lijkt het natuurlijk alsof we alleen maar stage hier lopen, maar we doen ook nog genoeg leuke dingen in onze vrije tijd. Zo hebben we namelijk besloten om naar Kaapstad een weekje te gaan. 25 november gaan Nan, Danique, Jorick en ik 8 dagen naar Kaapstad. Verder gaan we veel uit hier. Zo hebben we laatst de verjaardag gevierd van een Finse student en samen gebarbecued en natuurlijk uit geweest. Ook hebben we gespeeld in een Israëlische reality serie. Een maand geleden ongeveer werden we op het terras gevraagd door een vrouw of we mee wilden spelen in een serie waar we dan 50 euro mee konden verdienen. (Verdienen we hier toch nog geld!) Goed, dit leek ons een leuk idee dus we hebben ons zessen opgegeven en vorige week vrijdag moesten we dan om half zes aanwezig zijn. Rosan en Nan draaiden mee in het middagprogramma en Danique, Jorick, Lisanne en ik moesten de hele dag meespelen. Om zes uur vertrok de bus naar een safaripark waar een lekker ontbijt klaarstond voor ons. We zaten daar met ongeveer 30 andere chinezen, Duitsers, Engelsen, etc. (iig alleen maar witte mensen). Tijdens het wachten tot we begonnen aan het ontbijt kwam de cameraploeg binnen die vroeg of Jorick en ik een andere rol wilden hebben. De serie bestaat namelijk uit ongeveer 10 tweetallen die de strijd met elkaar aan gaan door middel van opdrachten. Je kunt het een beetje vergelijken met wie is de mol alleen dan met tweetallen/teams. Jorick en ik waren dan een soort voorbeeldteam die alle opdrachten ook uit moesten voeren, maar dan zonder dat de andere tweetallen het wisten dat wij meespeelden. Hoe het precies zit is moeilijk uit te leggen, omdat ik het zelf nog steeds niet helemaal snap. Goed, jorick en ik moesten een soort safaripakje aan wat we honderd keer uit en aan moesten doen omdat dat natuurlijk werd gefilmd.. telkens vanuit een andere hoek. Daarna moesten wij in een jeep gaan zitten met zes zogenaamde toeristen en dat waren dan die chinezen, duitsers, enz. We werden van elke kant gefilmd. De bedoeling was dat Jorick en ik uitleg gaven over de dieren die we tijdens de safari tegenkwamen. De anderen moesten foto's maken van de dieren. Wat we precies zeiden maakte niet uit aangezien alleen het beeld werd gebruikt en zij het geluid zelf erbij monteren. We hadden heel veel lol omdat we soms ook zeiden wow kijk die giraffe, super gaaf,mooi,vet enz. terwijl we naar een boom of gras wezen... Haha
Toen we terug waren was het tijd voor de echte koppels om de toeristen rond te leiden. Zij moesten het wel goed doen, met geluid, aangezien zij er echt punten mee moesten scoren. Verder is mijn hand vaak op de film geweest, omdat ik telkens weer een envelop moest openen wat ook werd gefilmd. In de envelop stond dan de opdracht wat de koppels moesten uitvoeren. Nadat we terug waren, kregen we een uitgebreide lunch. Voor Jorick en mij was het wachten omdat wij zelf niet meer met een safaritocht mee mochten doen want dan zouden de echte koppels ons herkennen en de mensen op tv natuurlijk... Om 15 uur smiddags kregen we te horen dat ze nog niet met ons klaar waren. De rest mocht allemaal naar huis, maar wij moesten mee naar de volgende opdracht. Deze opdracht was in Katutura (de sloppenwijk van Windhoek). Het was echt supergaaf om midden in Katutura te staan aangezien je daar waarschijnlijk nooit meer komt omdat dit gevaarlijk is. Doordat we met een cameraploeg waren enz waren we veilig. Het was de bedoeling dat wij hier ook weer een opdracht uitvoerden. We moesten vijf banden pakken en elk met een been in een band gaan staan. De achterste band moest dan de een naar voren halen en voor de ander neerleggen. De ander kon dan opschuiven en zijn/haar achterste band pakken en voor de ander weer neerleggen. Zo kwam je zegmaar vooruit en moest je zo snel bij het eind komen. Behoorlijk zwaar met 30 graden en volop zon, maar het was vooral heel grappig. We hebben het een aantal keer opnieuw moeten doen, omdat ze het dan weer vanuit een andere hoek wilden filmen enz. Daarna moesten we een berg oprennen en naar een schoenmaker gaan. We moesten zelf met behulp van de schoenmaker schoenen maken. Of in ieder geval we deden alsof maar het lijkt op de film natuurlijk alsof we het echt zelf deden ;). Daarna was het ongeveer al half acht 's avonds en ging de zon onder. Dat moment was ook een goed moment om naar huis te gaan aangezien het dan echt gevaarlijk wordt in katutura. De zon was nog geen minuut onder of er begon al een flinke ruzie tussen een dronken man die ruzie zocht met een man die bij ons stond. Daarna zijn we naar huis gebracht en hebben we de anderen van ons avontuur verteld. Hele ervaring hoor allemaal en heel vet dat het zich afspeelde midden in Katutura. Omdat we telkens gefilmd werden hebben we helaas weinig foto's kunnen maken. We gaan ook wel eens naar Katutura met Bull (de dokter van de OK waar we redelijk veel mee omgaan). Dit gedeelte van katutura is wel beter dan waar wij zijn geweest tijdens de film. Hier gaan we wel eens kapana eten. Heeeel lekkere vleesstukjes wat je zo van de BBQ afeet mmm.
Deze week zijn we naar central hospital geweest. Hier hebben we twee dagen stage gelopen op de kinderoncologieafdeling. Interessant hoor alleen weer niet heel veel te doen, omdat er nergens een duidelijk verpleegplan staat. Daarom zijn we vandaag naar de HIV kliniek gegaan. Hier hebben we de hele ochtend bloed afgenomen bij patiënten die mogelijk HIV hebben (of een andere ziekte). Morgen gaan we hier weer heen en dat kan wel eens een van de laatste stagedagen zijn. We gaan namelijk volgende week al naar Kaapstad. Wanneer we terugkomen gaan we naar Zambia met een bus naar de Victoria Falls een weekje. Daarna gaan we nog naar home of good hope om het geld te doneren en afscheid te nemen en gaan we ons langzaam voorbereiden op de reis naar huis....
Kortom ik heb het hier heel erg naar m'n zin. Stage is bijna afgelopen, er komen nog twee leuke vakanties aan en kerstmis is in zicht!

Recente Reisverslagen:

03 December 2015

Cape town!

18 November 2015

Filmsterren

25 Oktober 2015

Vakantieeeee

12 Oktober 2015

Alweer 1 maand in Namibië

25 September 2015

Stage is begonnen!
Roosmarijne

Actief sinds 05 Sept. 2015
Verslag gelezen: 353
Totaal aantal bezoekers 3327

Voorgaande reizen:

05 September 2015 - 31 December 2015

Mijn eerste reis

Landen bezocht: